Wynalazek - kryteria patentowalności
Rozwiązanie techniczne stanowiące wynalazek nadający się do opatentowania powinno spełniać zasadniczo trzy kryteria: być nowe, posiadać poziom wynalazczy i nadawać się do przemysłowego stosowania.
Patrząc na wynalazek z innej strony, mamy do czynienia ze szczególnym dobrem ekonomicznym, pozwalającym na uzyskanie przewagi konkurencyjnej właściciela patentu nad innymi uczestnikami rynku, którzy zaspakajają niepewne potrzeby odbiorców poprzez produkcję wyrobów znajdujących się w końcowej części krzywej życia produktu. Mając patent, mamy monopol nadany i chroniony przez instytucje państwowe. Państwo w ten sposób rekompensuje uprawnionemu jego wkład w rozwój techniki.
Jeśli nie potrafimy zachować naszego know-how lub know-why w tajemnicy i mamy świadomość, że nasz wynalazek rozwiązuje istotny problem techniczny, pozwalający na uzyskanie pewnej przewagi ekonomicznej, to patentowanie odpowiednio wybranych elementów nowego rozwiązania technicznego jest wysoce wskazane.
Nowość wynalazku
WięcejWynalazek uważa się za nowy jeśli w dacie pierwszeństwa nie jest on częścią stanu techniki. Wcześniejsze ujawnienie rozwiązania stanowiącego istotę wynalazku przed datą jego zgłoszenia do urzędu patentowego skutkuje utratą zdolności patentowej.
Poziom wynalazczy
WięcejNie każde nowe rozwiązanie techniczne charakteryzuje się poziomem wynalazczym. Ocena tego kryterium dokonywana jest przez pryzmat ustawowego znawcy, który w rzeczywistości prawdziwym znawcą nie jest.
Przemysłowa stosowalność
WięcejTo również bardzo istotne kryterium w ocenie zdolności patentowej. Jeśli opis patentowy nie pozwala na otrzymanie wytworu lub realizację sposobu, zdefiniowanego w zastrzeżeniach patentowych, przez przeciętnego specjalistę, to kryterium przemysłowej stosowalności nie będzie spełnione.